Përshkrim

NJËQIND E NËNTËDHJETË E NËNTË VJET??! -bërtiti Astra me zë të lartë kur mamaja e saj ia tregoi në fillim. -Nuk mund të rrimë ulur në një anije kozmike për njëqind e nëntëdhjetë e nëntë vjet me radhë! -Do të jetë shumë e mërzitshme! As nga dritarja nuk do të mund të shohim gjë! Edhe sikur anijet kozmike të kenë dritare që me siguri nuk kanë! Gjithashtu, kur të mbërrijmë atje do të jem e moshuar! Do të jem Ajo numëroi me gishta. -Do të jem dyqind e nëntë vjeç dhe plot me rrudha.